بیوگرافی عماد رام
عِماد رام با نام اصلی اسدالله محمودیان در ۱۷ خرداد ۱۳۱۸ در شهر رشت زاده شد. او از کودکی به موسیقی گرایش داشت و نواختن فلوت و سازدهنی را به طور خودآموخته آغاز کرد. پس از پایان دبیرستان برای خدمت نظام وظیفه به تهران رفت و همان‌جا به ارکستر گارد جاویدان پیوست؛ جایی که توانست استعدادش را در آهنگسازی و نوازندگی بُزُرگسالان موسیقی ایران به نمایش بگذارد. ورودش به رادیو در اوایل دهه ۱۳۴۰ فرصت تازه‌ای بود تا ترانه‌هایش در سراسر کشور شنیده شود.
دهه‌های ۱۳۴۰ و ۱۳۵۰ دوران شکوفایی هنری عماد رام بود؛ ترانه‌هایی چون «رودخونه‌ها» و «شقایق» با صدای گرم و تکنیک منحصربه‌فرد او در نواختن فلوت و شماری از سازهای بادی، فضای تازه‌ای به موسیقی پاپ و فولکلور ایران بخشید. همکاری‌های او با ترانه‌سرایانی همچون اردلان سرفراز و آهنگسازانی مانند بابک بیات، طیفی از آثار خاطره‌انگیز را پدید آورد. عماد رام به دلیل تسلط بر موسیقی محلی گیلکی نیز شناخته می‌شد و در معرفی و ضبط نغمه‌های گیلان سهم چشمگیری داشت.
پس از انقلاب ۱۳۵۷، عماد رام ابتدا در ایران ماند اما به‌تدریج امکان فعالیت رسمی برایش محدود شد و سرانجام در سال ۱۳۶۳ به آلمان مهاجرت کرد. او در تبعید نیز با برگزاری کنسرت و انتشار آلبوم برای ایرانیان خارج از کشور، ارتباط خود را با مخاطبان حفظ کرد. عماد رام در ۱۷ مهر ۱۳۷۸ در مونیخ درگذشت؛ با این‌حال میراث پرشور او—ترکیب سازهای بادی، ریشه‌های فولکلور و روحیه عاشقانه—همچنان در میان دوستداران موسیقی ایرانی زنده است.